Zespół maniakalny – jest to jakby odwrócenie zespołu depresyjnego. Przejawia się znacznym podwyższeniem nastroju z wyższą oceną siebie i swego losu, przyspieszeniem tempa przeżyć, pobudzeniem, obecnością objawów somatycznych – skróceniem snu, wzmożeniem łaknienia i popędu seksualnego. Brak krytycyzmu i lekceważący stosunek do otoczenia bywają źródłem wielu konfliktów, na które chorzy mogą reagować gniewem, rozdrażnieniem. W nasilonej postaci zaburzeń postępowanie chorych staje się chaotyczne i bezproduktywne. Zespół trwa długo – tygodnie, miesiące. Ustępuje całkowicie.
Zespół natręctw – przejawia się występowaniem natrętnych myśli, czynności lub impulsów na tle charakterystycznych cech osobowości – silnego poczucia odpowiedzialności, skrupulatności, niepewności, skłonności do wahań i wątpliwości. Czasem natręctwom towarzyszą fobie. Często dołącza się obniżenie nastroju. Czynności natrętne mogą układać się w złożone rytuały i ceremonie chroniące przed występowanie nasilonego lęku. Zespół natręctw trwa długo często przewlekle.
Zespół splątania – dominuje tu przymglenie przytomności o wahającym się nasileniu. Zmienia ono tempo procesów psychicznych, dezorganizuje je, co przejawia się splątaniem myślenia. Chorzy nie orientują się w czasie i sytuacji, kontakt z nimi jest bardzo utrudniony, a ich zachowanie bezcelowe i niekonsekwentne. Mogą pojawiać się urojenia i omamy, różne zaburzenia nastroju i aktywności. Splątanie trwa zwykle dłużej – dni, tygodnie. Po przeminięciu pozostaje niepamięć okresu zaburzeń.