Mimo stałego wzrostu wiedzy psychologicznej, nie opracowała ona dotąd zwartej i jednolitej koncepcji człowieka, a sposoby opisania poszczególny jego zachowań różnią się w zależności od teorii psychologicznej, na gruncie której powstały.
W psychologii mówi się o modelu człowieka w ujęciach: behawioralnym (behavior – zachowanie), psychodynamicznym, psychologii poznawczej i humanistycznej.
W koncepcji behawioralnych za najbardziej cenną uważa się o roli środowiska, kar i nagród w modelowaniu zachowania człowieka, wiedzę o przebiegu i prawach procesu uczenia się.
Koncepcje poznawcze poszerzyły wiedzę o procesach orientacyjnych, decyzyjnych, stylach porozumiewania się ludzi.
Koncepcja humanistyczna podniosła znaczenie twórczej aktywności człowieka, zaakceptowała niepowtarzalną wartość jednostki, nadała rangę autonomii, sformułowała zasady optymalnego, wzorcowego kontaktu między terapeutą a osobą będącą podmiotem jego oddziaływania.
Psychoanaliza na trwałe wprowadziła do psychologii pojęcie nieświadomości, nadała wagę nieświadomym motywom zachowania człowieka, pobudziła zainteresowanie sferą seksualnego zachowania.